Specifiek (deel 11)

*****

VOETBAL… EEN JAAR LATER EN…

*****

Het bestuur van H.V.V. kon in mei 2014 de balans opmaken van één seizoen Tweede Nationale: sportief misschien net onder de verwachtingen gebleven in een reeks waarin voetbalbeleving op verschillende snelheden werd bijeengebracht, nl. professioneel, semiprofessioneel ‘van-willen-maar-niet-kunnen’ – zie mijn reis langs 17 stadions en 17 ploegen – en semiprofessioneel aanleunend tegen het amateurisme. Kortom, een strijd met ongelijke wapens, waarbij tegen rechtstreekse soortgenoten te weinig geoogst werd. Organisatorisch, in de ruimste zin van het woord, was de club volledig in zijn opzet geslaagd, ten bewijze daarvan de verworven licentie voor het nieuwe seizoen voor Tweede Nationale. Een smet op het voorbije seizoen was het afscheid van trainer Regi Van Acker, meer bepaald de manier waarop, een vijftal wedstrijden voor het einde van de competitie. In het tussenseizoen kwam een heuse spelersexodus op gang… Tweede Nationale had zijn sporen nagelaten.

Het mag gezegd, de club was vroeg klaar met het huiswerk voor de licentie, maar had de handen vol met het samenstellen van een nieuwe spelersgroep en technische staf tegen betaalbare prijzen. Tom Gevers, jong en ambitieus, had ervaring opgedaan in Vosselaar en bij Zwarte Leeuw. Hij zag zijn debuut in Derde Nationale als een uitdaging en werd T1; ex-H.V.V.-speler Gino Swaegers werd zijn rechterhand. De vacante spelersposities werden ingevuld met ervaren spelers of talentvolle jongeren uit de eigen jeugdopleiding. H.V.V. was bereid om het risico te nemen en zette opnieuw meer in op jeugd dan op ervaring. Het trainersduo kreeg een niet te onderschatten opdracht mee van het bestuur: met de van vorig seizoen overgebleven rood-witten, de nieuwkomers en de doorgestroomde jongeren een competitieve ploeg op het terrein zetten om zo snel mogelijk een geruststellend aantal punten – 40 om er een getal op te plakken – bijeen te spelen. Aan degradatie werd in de verste verte niet gedacht…

Bij de oefenwedstrijden tijdens de voorbereiding was niet het resultaat het belangrijkste, wel de vorming van een nieuw en evenwichtig elftal, waarmee de competitie zou kunnen worden aangevat. De eerste test was zoals elk jaar het debuut van H.V.V. in de bekercompetitie: geen gemakkelijke verplaatsing naar het Limburgse Spouwen-Mopertingen, die de Rooikens met een 1-2-zege tot een goed einde brachten. Voor de volgende wedstrijd, op het Seminarie, kreeg H.V.V. derdeklasser Athois R. Géants uit het Henegouwse Ath op bezoek. Ondanks het goede lokale verweer kon de uitschakeling – de Hoogstraatse elf verloren met 1-2 – niet vermeden worden. Naarmate de competitie naderde, kreeg het ‘new-look’ H.V.V. meer en meer vorm en de eerste wedstrijden – meteen ook de eerste overwinningen – beloofden veel goeds. Jammer genoeg konden de Rooikens, geplaagd door kwetsuren en schorsingen, op geen enkel moment een reeks neerzetten. Daardoor stond de ploeg het éne moment op een veilige plaats in de rangschikking en enkele weken later leunde hij weer dicht bij de degradatiezone aan. Het geruststellend aantal punten behalen duurde iets langer dan voorzien, maar H.V.V. mocht al bij al terugkijken op een aanvaardbaar seizoen: met een 8^ste plaats bleef de ploeg netjes in de linkerkolom, terwijl de progressie van de eigen jeugd alle supporters hoopvol stemde. Daarnaast oogde ook de balans van de aangeworven spelers positief, terwijl de club met Jelle Van Kruijssen een nieuwe afwerker ‘pur sang’ in huis had.

In de aanloop naar het seizoen 2015-2016 moest het Hoogstraatse sportief comité weer vol aan de bak op zoek naar nieuwe afwerkers, want o.a. Jelle was vertrokken… De gebroeders Van der Linden werden – tot grote tevredenheid van vele supporters – opnieuw verenigd en met Bouyfoulkitne werd een geprezen én ervaren spits gestrikt. Maar, zoals zo vaak, was afwachten ook hier de boodschap. Trainers Tom en Gino stonden voor een vroege competitiestart, afgewisseld met bekerwedstrijden, in een reeks, die door de voorziene hervormingen van het Belgisch voetbal het seizoen nadien niet meer zou bestaan. Uitzonderlijk ook een reeks met 19 ploegen waarvan een aantal – indien de licenties aangevraagd en bekomen – de stap naar de nieuwe afdeling ‘Eerste Klasse Amateurs’ zou kunnen zetten. Was dat de ambitie van H.V.V.? Bevestigen en doorgroeien waren voor de club het belangrijkst… Provincialer Lutlommel werd in de eerste Hoogstraatse bekerwedstrijd met een zuinige 1-0 uitgeschakeld. De eerste competitiematch op Woluwe-Zaventem sterkte het vertrouwen, want de verplaatsing leverde drie punten op na een mooie 0-3-zege. Tweedeklasser Deinze – geen onbekende voor de Rooikens – trok tijdens de volgende wedstrijd het bekerlaken naar zich toe met een 2-1-overwinning. Voor H.V.V. kon alle aandacht nu naar de competitie verlegd worden, een competitie die met horten en stoten verliep en té weinig punten opleverde… Eén van de schaarse uitschieters tijdens de heenronde was de wedstrijd op Hamoir. H.V.V. had 5 punten uit 5 matchen, zodat winst het puntenaantal serieus kon aandikken. Yoshi Mariën, vorig seizoen vanuit de jeugd doorgegroeid naar het eerste elftal, verkeerde in een begenadigde dag en vloerde de lokale doelman niet minder dan driemaal. H.V.V. won in Wallonië uiteindelijk met 1-4 en het eerste doelpunt van Yoshi ging de geschiedenisboeken in als het 2.500^ste doelpunt van H.V.V. in nationale. Bij de winterstop verkeerde de club in acuut degradatiegevaar, want maar 18 punten uit 20 matchen… Daarmee stond de deur naar het nieuwe ‘Derde Klasse Amateur’ wagenwijd open. Crisis in de Hoogstraatse bestuurskamer tijdens de winterstop en, zoals meestal, werd het vertrouwen in de trainer opgezegd en een vervanger aangetrokken. Erik Franken, al aan het sportieve roer bij A.S.V. Geel, lang voordat de club zich zo liet noemen, moest de Hoogstraatse ploeg overeind trekken en voor degradatie behoeden. Het dient gezegd: met 30 punten uit 16 matchen loste hij de verwachtingen van het bestuur meer dan in. Met een reeks van 9 wedstrijden zonder nederlaag, waaronder – voor H.V.V. belangrijke – overwinningen op Cappellen en tegen het nieuwe Beerschot-Wilrijk, sloot hij een woelig voetbaljaar op een meesterlijke manier af. Het bestuur van H.V.V. kon zich voorbereiden op een nieuwe competitie in een nieuwe reeks: Tweede Klasse Amateur.

*****

…IN EEN NIEUWE COMPETITIEVORM EN…

*****

“Mocht deze competitievorm in 2013 bestaan hebben, dan speelde H.V.V. nog steeds in Eerste Klasse Amateur, zeker weten.” Ik durf denken dat vele H.V.V.-supporters dezelfde mening waren toegedaan. Best nog op z’n minst één jaar wachten en kijken naar wat voor sportieve verrassingen Tweede Klasse Amateur in petto kon hebben.

Met de nieuwe competitiestructuur werd het voetbal in België voor het eerst opgesplitst in profvoetbal en amateurvoetbal. 1A met 16 ploegen en 1B met 8 ploegen vertegenwoordigden het profvoetbal, terwijl Eerste Klasse Amateur 16 ploegen herbergde. De competities van deze drie reeksen werden georganiseerd door de voetbalbond. Daarnaast kreeg de Vlaamse federatie de organisatie van Tweede Klasse Amateur (2 x 16 ploegen) en Derde Klasse Amateur (2 x 16 ploegen) toegewezen. De Franstalige voetbalvleugel richtte in Franstalig België gelijkwaardige competities in, één reeks Tweede Klasse en twee reeksen Derde Klasse. Het voordeel: geen verplaatsingen meer naar Wallonië voor de Vlaamse ploegen en vice versa, want zelfs de provincie Brabant werd in gedeeld in Vlaams- en Waals-Brabant.

Hoogstraten mocht zich eindelijk nog eens verheugen op een derby tegen het gepromoveerde Zwarte Leeuw, terwijl de reeks, naast de Antwerpse ploegen, ook Limburgs en Brabants getint was. De sportieve cel van H.V.V. had vooral de aanval van de ploeg van vers bloed voorzien en dat leek een voltreffer. In de eerste bekerwedstrijd voor de Rooikens tegen Derdeklasser Leopoldsburg wist de ploeg liefst vijfmaal de weg naar het net te vinden. Hierbij toch even opmerken dat H.V.V. eerst een 0-2- en nadien een 1-3-achterstand van het scorebord moest krijgen. Op bezoek bij tweedeklasser Olsa Brakel scoorden de Rooikens weer driemaal, niet genoeg voor winst, wel voor een gelijkspel. De doeltreffendheid bij de strafschoppen leverde H.V.V. een thuisaffiche tegen Dessel Sport op. Bij een 0-0-stand na 90 minuten bezweken de rood-witten pas in de tweede verlenging en ze werden met een te zware 0-3 uitgeschakeld.

Meer nog dan de bekeruitschakeling zorgde de derbynederlaag tegen Zwarte Leeuw – de derby was de competitieopener – voor een koude douche. Een penaltydoelpunt van de Leeuwen was goed voor de drie punten. Met 0 op 6 kon H.V.V. vanaf match drie al op achtervolging; de ambities – top-5 – leken te hoog gegrepen. Waar de ploeg de schade in periode één en twee nog wist te beperken, zakte H.V.V. in de derde periode na 5 opeenvolgende nederlagen diep weg in de rangschikking. De ploeg speelde zonder vertrouwen. De trainer betaalde het gelag en werd in onderling overleg ontslagen. T2 Gino Swaegers behaalde in de laatste wedstrijd de broodnodige punten om uit de gevarenzone te ontsnappen. De ploeg was fel onder de verwachtingen gebleven…

In het tussenseizoen, naar aanloop van voetbaljaargang 2017-2018, werd de evaluatie van de spelersgroep gemaakt. H.V.V. nam afscheid van een aantal spelers die tot de kern behoorde, ging op zoek naar betaalbare vervangers, maar bleef ook trouw aan ‘lokaal, jong en – indien mogelijk – uit de eigen jeugd’. Trainer Swaegers kon zich in het idee van de club vinden, maar hij besefte ook dat de ambities – beter doen dan vorig seizoen en alleszins in de linkerkolom eindigen – makkelijker uitgesproken waren dan verwezenlijkt. H.V.V. kreeg voor het eerst sinds vele seizoenen weer een aantal leuke derby’s: met de promotie van Turnhout, Vosselaar en Sint-Lenaarts en de aanwezigheid van Zwarte Leeuw was de Kempen bijzonder goed vertegenwoordigd. Moeilijke oefenwedstrijden tijdens de voorbereiding moesten de ploeg voorbereiden op wat komen ging. In de bekerwedstrijden schakelde H.V.V., niet zonder moeite, twee vroege tegenstanders uit: het Luxemburgse Marloie Sport – 0-3-overwinning – en het Limburgse Huvo Jeuk – magere 1-0-zege – waarna met F.C. Tilleur een serieuze test volgde. De Rooikens dwongen er verlengingen af, maar moesten uiteindelijk het hoofd buigen. De competitie begon in mineur: H.V.V. moest tot de 7^de wedstrijd – derbyzege tegen F.C. Turnhout – wachten op een eerste overwinning. Een voorlinie die te veel kansen miste, legde de druk te vaak bij de keeper en de achterspelers; het werd een moeilijk houdbare situatie. De eerste periode eindigde met amper 9 punten uit 10 wedstrijden. De tweede periode begon met hoopvolle overwinningen, maar de goede lijn kon niet aangehouden worden; de derbynederlaag tegen Zwarte Leeuw was de spreekwoordelijke druppel. Enkele weken voor de winterstop maakte Bart Wilmssen, terug van weggeweest, zijn opwachting in de Hoogstraatse kleedkamer, maar zijn aanpak had niet het beoogde effect en een nieuwe trainerswissel drong zich op. Hulptrainer Eddy Peeters kreeg de sportieve touwtjes in handen, herstelde het wankele vertrouwen van en in de spelersgroep. Hij racete met zijn jongens naar een derde plaats in de laatste periode na een sterke eindspurt met o.a. derbyzeges tegen Sint-Lenaarts en op Zwarte Leeuw, die allebei – spijtig genoeg – degradeerden naar Derde Klasse. De Rooikens eindigden op een teleurstellende 12^de plaats, maar iedereen bij H.V.V. was wel blij met de geslaagde reddingsoperatie.

Ook nog even vermelden dat de derbyzege tegen Sint-Lenaarts op 7 april de 700^ste overwinning van H.V.V. was in Nationale.

Met een vernieuwde kern en een nieuwe trainer, Johan Lauryssen, ervaring opgedaan bij Antwerp, en succesvol bij Cappellen en Bocholt, kon H.V.V. zich voorbereiden op het nieuwe seizoen in Tweede Klasse Amateur. De bekerloting was de Hoogstraatse club goedgezind: niet minder dan vier thuiswedstrijden op rij indien de Rooikens zich telkens wisten te kwalificeren. En of ze dat deden: tegen H.O. Bierbeek (1^ste prov. Brabant) 2-0, tegen Wevelgem City (2^de prov. West-Vlaanderen) 1-0, tegen UR La Louvière (2^de klasse amateur) 4-2, tegen Ent. Acren Lessines (2^de klasse amateur) 4-0…, een perfect rapport en een schitterende beloning. In de 1/16^de finales werden de Rooikens thuis uitgeloot tegen K.V. Oostende van trainer… Gert Verheyen! De eersteklasser bleek te sterk voor H.V.V. dat met opgeheven hoofd van het terrein mocht stappen: 1-3 was geen schande.

Ondertussen was de competitie ook uit de startblokken geschoten en daarin bleek het puntengewin niet in verhouding tot de prestaties. Heel vaak was het van net niet… en het scoren, wat voor de beker zo vlot ging, leek plotseling heel moeilijk. Tegen alle verwachtingen in zakte H.V.V. weer naar de onderste regionen van de rangschikking en het degradatiespook daagde weer op rond het Seminarie. Tijdens een heel succesvolle maand maart werd orde op zaken gesteld. Vier overwinningen op rij deden de Rooikens naar de middenmoot van de rangschikking opschuiven. Toen enkele weken nadien het behoud mathematisch verzekerd was, ging de druk van de ketel. Het clubbestuur had intussen al flink werk gemaakt van het volgende seizoen, want het verlangen naar een rustig voetbaljaar met veel plezier en zonder druk was groot.

*****

…EEN VERSTOORDE COMPETITIE

****

Nogmaals mocht blijken hoe moeilijk het is om spelers in te schatten en hoe de som van individuele kwaliteiten geen garantie is op een succesvolle ploeg. Trainer Lauryssen startte zeer optimistisch aan zijn nieuw seizoen, maar kon het bekersucces van vorig jaar niet overdoen. Nadat eersteprovincialer F.C. Molenbaix met 4-0 uitgeschakeld werd, geraakten de Rooikens op het Seminarie niet voorbij derdeklasser Stade Brainois dat na 0-0 met de penalty’s het ticket voor de volgende ronde pakte. Tegen alle verwachtingen begon het seizoen van H.V.V. dramatisch met slechts 4 op 18. De vernederende thuisnederlaag tegen A.S.V. Geel was voor Johan Lauryssen het moment om afscheid te nemen van een zwalpende ploeg; hij nam ontslag. T2 Eddy Peeters nam op verzoek van de club over tot er een nieuwe T1 aangeworven zou worden; H.V.V. wierf echter een nieuwe T2 aan en bevestigde het vertrouwen in Eddy als T1. Onder moeilijke omstandigheden leek hij op weg naar het behoud tot CORONA niet alleen het voetbal, maar heel het leven van de wereldbevolking bedreigde. Na 23 speeldagen werd de competitie stopgezet en een eindrangschikking werd opgemaakt. H.V.V. eindigde op de 14^de plaats en behield zijn plaats in Tweede Klasse Amateur omdat én Duffel (faillissement) én Vosselaar (vrijwillige degradatie naar eerste provinciale) én A.S.V. Geel (sanctionele degradatie naar eerste provinciale wegens geen licentie) uit de reeks verdwenen.

Corona overheerste ondertussen de hele wereld en vele duizenden mensen wereldwijd lieten het leven door deze verschrikkelijke Covid 19-ziekte. Iedereen probeerde op zijn manier de draad van een aangepast en veranderend leven op te nemen. Toen na het wegebben van de eerste besmettingsgolf voetballen opnieuw mogelijk leek, kregen de clubs groen licht van de voetbalbond en werd de aangepaste voorbereiding op het seizoen 2020-2021 gestart. Het bestuur van H.V.V. had al flink werk gemaakt van een nieuwe trainersstaf. Half januari reeds had de club de aanwerving van T1 Frank Belmans bekendgemaakt in opvolging van Eddy Peeters, die weer als T2 aan de slag ging. De verdere uitbouw van de technische staf en de spelersgroep gebeurde in samenspraak met Frank, die “met zijn ervaring, kennis en aanpak de geknipte man moet zijn om het eerste elftal weer op het niveau te brengen waar het thuishoort, de top in Tweede Amateur”. De door de pandemie verstoorde voorbereiding zorgde voor aangepaste wedstrijdkalenders voor de Beker van België en de competitie. Voor die beker greep H.V.V. naast enkele leuke affiches: de Rooikens schakelden wel F.C. Ranst uit met 4-1, die verrassend Sint-Lenaarts uit de beker hadden gewipt. De volgende wedstrijd bracht H.V.V. naar het Waalse Pont-à-Celles-Buzet, dat in zijn vorige wedstrijd Cappellen had uitgeschakeld. Rood-wit was gewaarschuwd en omzeilde een moeilijke klip; 2-3-winst en verder bekeren tegen Dessel Sport. Toen H.V.V. direct na de rust gelijkmaakte, zetten de bezoekers de puntjes op de i en amper vijf minuten later stond de 1-3-eindstand op het scorebord. Voor de Rooikens was het bekeravontuur voorbij. De focus ging naar de competitie, waarin de start niet gemist werd, maar door pech verloor de ploeg enkele wedstrijdpunten. Na 4 matchen werd de competitie wegens de pandemie stopgezet en op 25 januari 2021 viel de beslissing om het lopende seizoen volledig te annuleren.

*****

****

Het sportief succes kreeg met de licentieaanvraag een administratief vervolg, zodat de ganse rood-witte voetbalfamilie zich mag opmaken voor een nieuw voetbalavontuur in de hoogste amateurafdeling van het Belgisch voetbal.