HOOGSTRATEN V.V. – 85 JAAR JONG
1936 * 18 MAART * 2021
*****
H.V.V. BAANT ZICH EEN WEG NAAR…
*****
De promotie van vorig seizoen had door de vele festiviteiten voor lange verlengingen gezorgd. Toen het feestgedruis uitgedoofd was, kon het Hoogstraatse clubbestuur werk maken van zijn rentree in Derde Klasse. Het zou een leuk weerzien worden met Kempische kleppers als Turnhout, Dessel Sport en Mol Wezel, met Antwerpse toppers als Cappellen, Rupel Boom en Racing Mechelen. De reeks werd aangevuld met Limburgse en Waalse clubs, die bijna alle overliepen van ambitie.
De Hoogstraatse verwachtingen waren iets bescheidener en realistischer: “er inblijven”… Het vertrek van de broers Van der Linden naar Zwarte Leeuw werd opgevangen met het aantrekken van ervaren spelers uit hogere afdelingen en de nieuwe spelersgroep bouwde de conditie op voor zijn eerste bekeropdracht. Belgica Edegem had H.V.V. al eens uit de beker gewipt en kreeg nu zelf de rekening gepresenteerd: de 4-1-overwinning gaf vertrouwen. J.V. Kruibeke mocht in de volgende ronde proberen beter te doen. Op het Seminarie bevestigden de rood-witten hun vorige bekerwedstrijd en stuurden de bezoekers met 4-1 naar huis. Derdeklasser Visé was de volgende opdracht en eigenlijk een eerste echte waardemeter voor H.V.V. Rood-wit verloor wel met 3-1, maar mocht toch met een goed gevoel de nieuwe competitie tegemoet zien. De integratie van de aangeworven spelers verliep verrassend vlot en de ploeg deed haast week na week iedereen opkijken. Pas eind oktober leden de Rooikens hun eerste nederlaag en toen bij de winterstop de sportieve balans werd opgemaakt, was een lichte tevredenheid zeker niet misplaatst. Met 26 punten deed een aantal clubs beter, maar een aantal scoorde slechter. Opvallend was dat H.V.V. in al zijn wedstrijden minstens één keer had gescoord en dat het liefst zesmaal de nul had gehouden. De aanpassing aan de reeks hoger was voortreffelijk verlopen. De tweede competitiehelft verliep moeizamer, maar de ploeg bleef voortdurend uit de gevarenzone.
De ambities werden meer dan waargemaakt; de Rooikens eindigden zowaar in de linkerkolom wat een applaus van bestuur en trouwe aanhang verdiende.
In de aanloop naar het nieuwe voetbalseizoen had de K.B.V.B. enkele wijzigingen in de reekssamenstellingen doorgevoerd die ook op Derde Nationale hun weerslag hadden. H.V.V. kwam in een reeks met 19 ploegen terecht, goed voor 38 wedstrijden, die gespeeld zouden worden vanaf half augustus tot begin mei. Er werden uitzonderlijk geen periodekampioenen aangeduid en na de competitie degradeerden de laatste drie zeker naar Vierde Klasse, terwijl de 15de naar de barrages verwezen werd. In het tussenseizoen zag H.V.V. met Thijs Schrauwen en Ben Van Bael “eigen jeugdspelers” terugkeren, terwijl ook Hoogstratenaar Yuri Meyvis voor het eerst de rood-witte kleuren kwam verdedigen. De voorbereiding begon zeer vroeg, aangezien H.V.V. al begin augustus aan de slag moest voor de Beker van België. R.J. Waver was de eerste bekertegenstander en werd op het Seminarie uitgeschakeld door de Rooikens. De volgende tegenstander was tweedeklasser A.S. Eupen, dat wel verlengingen afdwong, maar uiteindelijk met 2-1 verloor. In de volgende ronde trok H.V.V. naar reeksgenoot V.W. Hamme, waar de Hoogstraatse bekerdeelname eindigde na een 1-0-nederlaag.
Ondertussen was de competitie ook begonnen en daarin presteerden de rood-witten met wisselend resultaat. Niet altijd werden de prestaties vertaald in punten en aangezien de rangschikking niet opgemaakt wordt op basis van prestaties, zag het er tegen de winterstop niet goed uit voor ploeg en club. Na de jaarwisseling kende H.V.V. eindelijk een goeie periode en het geleverde spel werd nu wel beloond met punten. De Rooikens speelden zich in één ruk weg uit de gevarenzone en eind maart galmde een luide ‘oef’ doorheen het Seminariecomplex. Het clubbestuur maakte ondertussen werk van de contractbesprekingen en –verlengingen. Ook meldde het de komst van een nieuwe trainer voor seizoen 2010-‘11 en het zag de ploeg op een veilige 8ste plaats eindigen.
Reeds kort na de winterstop 2011 maakte H.V.V. de komst bekend van de ambitieuze Bart Wilmssen als nieuwe T1.
Daarnaast trok het bestuur voor de nieuwe spelersgroep de kaart van lokaal – Hoogstraten of directe omgeving – en jong talent. Ook van de doorstroming vanuit de eigen jeugd werd werk gemaakt. Het resultaat: een jong ‘dream’-team, getalenteerd, ambitieus en – ondanks hun jeugdigheid – niet onervaren, want de meesten hadden best al wat wedstrijden op hun rood-witte teller staan. H.V.V. maakte zich na een reeks vriendschappelijke wedstrijden op voor een eerste test: een uitstap naar het Waalse Tertre Hautrage voor de eerste bekerwedstrijd. Op een terrein, de naam voetbalveld onwaardig, ontweken de Rooikens, na een laat doelpunt, de strafschoppen. De tweede bekerverplaatsing was naar zee, waar H.V.V. voor één van de verrassingen van de speeldag zorgde door K.V. Oostende – tweedeklasser – zonder schroom uit te schakelen. Opnieuw op verplaatsing dan en opnieuw een tweedeklasser in de derde ronde voor de Kempenaars. Een alert St. Wetteren schakelde een goed spelend rood-wit elftal uit met 2-1, maar trainer en supporters konden tevreden zijn…, er zat muziek in deze ploeg. De competitie begon en – verrassende vaststelling – H.V.V. miste de start. Twijfels werden snel de kop ingedrukt, want de Rooikens schakelden een versnelling hoger en stonden na de eerste periode netjes tussen de ‘grote ploegen’ op een mooie derde plaats. Ondertussen werden ook weer enkele mijlpalen in de voetbalgeschiedenis van H.V.V. bereikt. Op 10 september betekende de 4-3-zege tegen Geel-Meerhout de 600ste overwinning voor de Rooikens. Enkele weken later, op 1 oktober, scoorde Jimmy Fockaert – met de 2-1 – het 2.250ste doelpunt van H.V.V. in de met 4-1 gewonnen match tegen Hasselt S.K. Terug naar die tussentijdse derde plaats: enkel de grootste optimisten hadden de rood-witten daar verwacht, maar wie dacht alles gezien te hebben van de Hoogstraatse elf had het verkeerd voor. Niet alle wedstrijden werden gewonnen, dat niet, maar H.V.V. kende geen echte verzwakking, scoorde aan de lopende band en Jimmy Fockaert kroonde zich met 35 competitiedoelpunten tot ‘Mister 50%’. Rood-wit beëindigde het seizoen als vice-kampioen na een sterk Eendracht Aalst. Met een licentie voor Tweede Nationale op zak mocht de ploeg deelnemen aan de promotie-eindronde. Tegen reeksgenoot Sint-Niklaas, 7de geëindigd, werd thuis 2-2 gespeeld en uit werd met 3-2 verloren. H.V.V. mocht zijn promotiedroom opbergen, maar kon fier terugkijken op een bijzonder mooi voetbalseizoen.
Het moest lang, héél lang, geleden zijn dat het transfercomité van H.V.V. zo’n rustig tussenseizoen beleefd had: de trainer en de volledige – succesvolle – ploeg van het voorbije seizoen bleven de rood-witte kleuren verdedigen in 2011-2012. Beter doen was haast niet mogelijk, tenzij de Rooikens de titel zouden pakken… Misschien droomde hier of daar een bestuurslid of supporter er wel van…, zeker na de oefenwedstrijden in de voorbereiding en na de bekerwedstrijden. De Hoogstraatse elf vonden snel hun samenspel en ritme van vorig seizoen terug en de spitsen wisten vlot het doel van de tegenstanders te belagen. De bekerwedstrijden bevestigden al het goede: de Rooikens brachten hun verplaatsing naar het Waalse Et. Elsautoise tot een goed einde met een 1-2-overwinning. Tweedeklasser F.C. Dender was de volgende tegenstander en zorgde samen met thuisploeg H.V.V. voor een ware bekerthriller. De bezoekers liepen uit tot 0-2; de Rooikens vochten terug en kwamen gelijk…, verlengingen volgden. Daarin kwam de thuisploeg voor, maar de bezoekers gingen op 5 minuten tijd naast en over het jeugdige rood-wit. Amper één minuut later stond het 4-4 en… strafschoppen dus, waarin H.V.V. niet faalde. In de 1/32ste finale kreeg Hoogstraten St. Wetteren tegenover zich, de ploeg die het seizoen voordien de Kempenaars had geëlimineerd. De Rooikens waren supergemotiveerd, wonnen met 3-2 en zaten na het weekend benieuwd de loting voor de 1/16de finales te volgen. Een tegenstander om van te dromen kwam uit de trommel: Standard Luik. H.V.V. stond het thuisvoordeel af en trok naar Sclessin, waar het vrank en vrij zijn spel ging spelen en warempel tweemaal op voorsprong kwam: 0-1 en 1-2.
Toen draaide thuisploeg Standard het gashendel open en was het bekeravontuur van de Rooikens een match voor de geschiedenisboeken. Niemand treurde echter over de 8-2-nederlaag, want alle spelers van H.V.V. waren een onvergetelijke ervaring rijker geworden. Ondertussen was de competitie ook al begonnen: de Hoogstraatse voorlinie was goed bij schot, maar de achterlijn stond iets te veel doelpunten toe. Geen nood want ‘de beste verdediging is de aanval’… de aanvoer naar de spitsen werd opgevoerd en liefst 17 maal scoorde H.V.V. drie of meer doelpunten in één match… Het resultaat? De tweede periodetitel en – andermaal – de tweede plaats, ex-aequo met Bocholter V.V., in de eindrangschikking, op 4 punten van kampioen Dessel Sport. Wie deze succesvolle raid van de Rooikens niet had meegemaakt…? Trainer Bart Wilmssen, die medio december bezweken was voor een lucratief aanbod van tweedeklasser F.C. Antwerp en H.V.V. van de ene dag op de andere had achtergelaten… In samenspraak met de voltallige ploeg werd Regi Van Acker aangesteld als nieuwe trainer en hij begeleidde de rood-witten naar de eindronde. Daarin was Oudenaarde te sterk: 2-1-verlies in Oost-Vlaanderen en 3-3 in Hoogstraten… Na 40 officiële wedstrijden mocht de riem er even af…
*****
… TWEEDE NATIONALE
*****
Seizoen 2012-2013 werd voorbereid. Trainer Van Acker had een goede ploeg in handen gekregen en het clubbestuur probeerde opnieuw om die spelers samen te houden. Slechts twee van hen verlieten de club, waarbij vooral de transfer van topschutter Jimmy Fockaert in het oog sprong. Geen nood, bij H.V.V. stonden alweer enkele jongeren op het punt om door te breken en het vertrouwen in de spelersgroep was héél groot. In de oefenwedstrijden kon de ploeg op zoek gaan naar automatismen en spelritme, in de bekerwedstrijden smaakte het avontuur van vorig seizoen naar meer… De Hoogstraatse ploeg was gewoon niet te stoppen; ze schakelde in de bekerconfrontaties achtereenvolgens Vlijtingen (0-2), Tilleur (4-0) en Doornik (3-1) uit en kwam daarmee opnieuw terecht in de bokaal voor de 16de-finales. H.V.V. werd uitgeloot tegen eersteklasser Cercle Brugge, achtte zich niet kansloos in eigen stadion en verkocht het thuisvoordeel niet. Bijna vertaalde het geloof in eigen kunnen zich in een nieuwe bekerstunt; slechts diep in de tweede helft konden de profs uit Brugge met 1-3 afstand nemen van een enthousiast H.V.V. De ploeg bleef gespaard van ernstige kwetsuren en schorsingen en met een relatief kleine groep speelde het team een seizoen lang – bijna wekelijks – de pannen van het dak… De eerste periodetitel was al een garantie op de eindronde, maar de Rooikens, die op geen enkel moment een verzwakking kenden, bekroonden en beloonden zichzelf met een historische kampioenstitel en met de promotie naar Tweede Nationale. Onbewust werd teruggedacht aan bijna 50 jaar voordien toen H.V.V. met vele spelers van ‘rond de toren’ in 1964 de poort naar Nationale openbrak… Ook nu had de titel een duidelijke signatuur van spelers van ‘rond diezelfde toren’ die met talent, kameraadschap en clubliefde de droom van heel de Hoogstraatse voetbalfamilie – spelers, trainers, bestuur, vrijwilligers, medewerkers, supporters, sponsors,… - verwezenlijkt hadden.
