HOOGSTRATEN V.V. – 85 JAAR JONG
1936 * 18 MAART * 2021
*****
… TOT ONVERWACHTE DEGRADANT
*****
H.V.V. onderstreepte zijn ambities en in voorbereiding van het nieuwe seizoen ’96-’97 kwam Eddy Lodewijckx aan het sportieve roer te staan. Weinig veranderingen aan de ploeg, waarvan de meeste spelers hun strepen in derde nationale – of hoger – al verdiend hadden. De Kempische club kon zich, ondanks de gevolgen van het Bosman-arrest, rustig focussen op het nieuwe seizoen. In de aanloop ernaar was de club ook verheugd om een nieuwe, bijkomende shirtsponsor – HALSCHOOR – te kunnen voorstellen. Het jaarlijkse oefenprogramma werd samengesteld in functie van de prestaties voor de Beker van België. In de eerste wedstrijd schakelde H.V.V. de Luxemburgse provincialer Jeunesse Arlon uit met 3-0. Rood-wit kon zich opmaken voor een mooie affiche tegen S.K. Beveren, het seizoen voordien uit eerste nationale gezakt, maar in de nieuwe competitie in tweede nationale met stip kandidaat-kampioen. De Waaslanders waren (meer dan) een maatje te groot voor de Kempische ploeg, die ruim een halfuur standhield: 0-2 bij de rust werd 0-5 na 90 minuten. Dat H.V.V. zich geen sportieve zorgen hoefde te maken, bleek meteen uit de competitiestart. Met 20 op 30 werden de Rooikens periodekampioen en zo waren ze al meteen verzekerd van de eindronde, de derde keer in vier seizoenen! Een logische terugval in de tweede periode werd tijdig een halt toegeroepen, zodat de ploeg op een mooie vijfde plaats eindigde. In de eerste ronde van de nacompetitie werd reeksgenoot Poederlee met 3-0 vlotjes opzijgezet. In de tweede ronde versloeg het ambitieuze Strombeek H.V.V. met identieke 3-0-cijfers. Uiteindelijk moest de ploeg nog een wedstrijd betwisten voor de 3de of 4de plaats tegen ex-tweedeklasser Olympic Charlerloi. De Walen wonnen; H.V.V. bleef in Derde Klasse.
De beste transfers van H.V.V. voor het seizoen ’97-’98 waren de pogingen om de ploeg van het voorbije jaar zo goed mogelijk bij elkaar te houden. Dat lukte vrij aardig, tot grote tevredenheid van de trainer, die van een ambitieuze voorzitter te horen kreeg dat er niet neen zou gezegd worden tegen een promotie naar Tweede Nationale. De bekerdeelname draaide uit op een onmiddellijke uitschakeling door reeksgenoot Heusden, zodat H.V.V. al vroeg kon aftellen naar het begin van de nieuwe competitie. Een rampzalige start – amper 8 punten en een doelpuntensaldo van -15 – trok een lelijke streep door de verwoorde ambities van de club. De Rooikens herstelden zich evenwel en haalden ruim voldoende punten om op de 8ste plaats te eindigen. H.V.V. zag met Herentals (kampioen), Mol (15de en degradatie) en Poederlee (16de met slechts 1 punt !!!!) drie streekploegen uit de reeks verdwijnen. Toen waren ze nog alleen…
Het seizoen ’98-’99 kreeg een vernieuwde en verjongde ploeg aan de aftrap in een reeks waar de regioploegen met een vergrootglas te zoeken waren. De Hoogstraatse kassier mocht zich verheugen op “derby’s” tegen Schoten en Beerschot, uit Tweede Nationale gedegradeerd met een pak financiële zorgen. Hoogstraten V.V. mocht zich opmaken voor een serie verre verplaatsingen naar het oosten van het land. Voor de jaarlijkse bekercompetitie ontving H.V.V. F.C. Tubize, een vierdeklasser met heel veel ambities. De spannende cupwedstrijd eindigde op 3-3, waarna strafschoppen zouden beslissen. Daarin waren de bezoekers de besten (3-4), meteen het einde van het Hoogstraatse bekeravontuur. Alle hoop dan maar weer gericht op de competitie die een desastreus verloop kende voor de rood-witten. Bij de winterstop bengelde de ploeg helemaal onderaan met amper 14 punten op 45! De terugronde bracht gelukkig beterschap en H.V.V. werd nog bijna kampioen… van de rechterkolom toch. De Rooikens hadden de verwachtingen niet ingelost, maar deden toch nog veel beter dan Beerschot, dat op een 15de plaats eindigde en dus andermaal degradeerde. Direct na afloop van de competitie viel het doek voor de Kielenaars: stamnummer 13 verdween nadat de club een fusie was aangegaan met Germinal Ekeren tot G.B.A., lees Germinal-Beerschot-Antwerpen.
Op weg naar de nieuwe eeuw. Alleen al daarom was seizoen 1999-2000 historisch. H.V.V. had in het tussenseizoen niet alleen de kern grondig vernieuwd, maar ook de trainersstaf was nieuw: Eddy Van de Ven en Rob Brosens moesten het voetbalschip door het nieuwe
voetbaljaar loodsen. De eerste klip – bekerwedstrijd op Trivières werd nipt omspeeld; de Rooikens wonnen met de strafschoppen… De tweede klip, op Verviers, was moeilijker te nemen. H.V.V. verloor er met 1-0 en was uitgeschakeld. In de competitie bouwden de rood-witten een sterke thuisreputatie op. Tijdens de heenronde verloren ze slechts éénmaal op de Thijsakker, terwijl ze zes overwinningen behaalden en één gelijkspel. Helaas, het rapport op verplaatsing was héél mager met maar 3 punten op 21, dankzij 3 draws. De terugronde leverde een gelijkaardig beeld op en H.V.V. sloot het seizoen af op een aanvaardbare 8ste plaats.
Ondanks de vele vertrokken spelers en de vele nieuwkomers bleef het type-elftal van het voorbije seizoen toch goed bewaard. In augustus startte voor H.V.V. de bekercompetitie, editie 2000-2001, met een uitstap naar Olsa Brakel, waar met 0-3 werd gezegevierd. Leuke affiche in de volgende ronde: Zwarte Leeuw-Hoogstraten V.V., eindelijk nog eens een wedstrijd met belang… De Leeuwen gingen verrassend onderuit met zware 1-4-cijfers; H.V.V. was klaar voor de volgende ronde en voor de nieuwe competitie. In de 1/32ste finales schakelden de Rooikens de bezoekers uit Strombeek uit, in blessuretijd, na 120 minuten! Een strafschop, omgezet door Raf Beyers, bracht H.V.V. in de trommel voor de loting voor de 1/16de finales. Het resultaat mocht er zijn: H.V.V. – G.B.A.! Het bestuur besliste om het thuisvoordeel af te staan aan de eersteklasser en heel H.V.V. trok op 4 november naar het Kiel, waar de thuisploeg via strafschop op voorsprong kwam. In de allerlaatste minuut kregen de Rooikens de kans op de gelijkmaker, vanop de stip, maar de strafschop werd gemist… Alles dan maar gezet op de competitie, waar de bonus van de goede start smolt als sneeuw voor de zon. Enkele weken voor de winterstop leed H.V.V. andermaal een zware uitnederlaag bij A.C. Olen, waarna trainer Van de Ven besliste om ontslag te nemen. Hulptrainer Rob Brosens nam het roer tijdelijk over en loodste de Rooikens met twee zeges uit het oog van de storm. Tijdens de winterpauze werd Patrick Hantson als nieuwe trainer aangeworven, met de opdracht H.V.V. naar een veilige plaats in de rangschikking te loodsen. De rood-witten speelden een veel betere terugronde, met vooral goede wedstrijden en knappe resultaten op de vertrouwde Thijsakker. De redding was enkele weken voor het einde van de competitie een feit en de ploeg eindigde zelfs nog in de linkerkolom.
Seizoen 2001-2002 kondigde zich aan en de voorbereiding ging van start. De vroegere ambities – promotie naar Tweede Nationale – werden, gezien de verstrengde licentievoorwaarden, teruggeschroefd naar ‘een gezonde Derdeklasser blijven’. Een rustig seizoen was meer dan wenselijk, gezien de stadionperikelen, waarvoor het bestuur een oplossing zocht. De bekerdeelname beloofde veel goeds. Na de uitschakeling van Seraing (0-2) en Hasselt-Kermt (0-1) eindigde het bekeravontuur bij ex-eersteklasser Harelbeke, dat als KRC Zuidwest-Vlaanderen aantrad in Tweede Nationale. Helaas, en dat is ook eigen aan voetbal, H.V.V. bleef niet gespaard van tegenslagen van diverse aard, die de ploeg danig verzwakten. Het team bleef in vele wedstrijden vaak onverdiend achter met lege handen, wat bij de winterstop een magere 8 op 45 opleverde én de rode lantaarn. Ondertussen had het bestuur naar de spelersgroep een duidelijk signaal gegeven: trainer Hantson werd vervangen door Luc Maes, die de ondankbare taak aanvaardde om te proberen de ploeg weer op de rails te krijgen. Alle ervaring ten spijt moest ook de nieuwe trainer, die al snel besliste om na het seizoen bij H.V.V. te stoppen, ervaren dat het een ‘mission impossible’ was. Het clubbestuur zag een leegloop aan spelers en oriënteerde zich op het nieuwe seizoen… in Vierde Nationale: Eddy Van de Ven, terug van weggeweest, werd de nieuwe trainer en de club ging volop inzetten op de eigen beloften en jeugd, aangevuld met meerdere ervaren spelers ten einde in Vierde Klasse geen slecht figuur te slaan. Zo kwam er een einde aan 16 jaar voetbal in Derde Klasse, een mooie prestatie ondanks deze allereerste degradatie in 38 jaar nationaal voetbal…
